Հայաստանը համարվում է ջրի մատչելիության ցածր մակարդակ ունեցող երկիր և ենթակա է ջրի դեֆիցիտի՝ 45% ջրօգտագործման ինդեքսով (եթե այդ ցուցանիշը ավելի բարձր է, քան 40%, ապա համարվում է, որ տվյալ երկիրը գտնվում է ջրի դեֆիցիտի պայմաններում, ըստ ՏՀԶԿ-ի) և Համաշխարհային ռեսուրսների ինստիտուտի գնահատումների համաձայն, ՄԱԿ-ի 164 երկրների շարքում դասվում է 34-րդ տեղում ըստ ջրի դեֆիցիտի մակարդակի։

Հաշվի առնելով երկրում առկա բոլոր ջրային ռեսուրսները ՝ Հայաստանը ունի տարեկան մեկ շնչի հաշվով մոտավորապես 3,100 մ³ ջրի մատակարման համար բավարար ռեսուրսներ (համաձայն «Հայաստանի Հանրապետության ջրի ազգային ծրագրի մասին» ՀՀ օրենքի (2006թ.) օգտագործման ենթակա մակերեսային ջրային ռեսուրսների ընդհանուր տարեկան քանակությունը կազմում է մոտ 8,1 միլիարդ մ³, իսկ օգտագործման ենթակա ստորերկրյա ջրային պաշարների քանակը կազմում է 1 միլիարդ մ³): Այնուամենայնիվ, այս ջրային ռեսուրսները հավասարաչափ բաշխված չեն տարածության և ժամանակի մեջ, բնութագրվում են գետերի հոսքի զգալի սեզոնային և տարեկան փոփոխականությամբ: Այսպիսով, ջրային ռեսուրսների պատշաճ կառավարումը առանցքային դեր ունի Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական զարգացման գործում:

Կլիմայի փոփոխության վերաբերյալ ՄԱԿ-ի Շրջանակային կոնվենցիայի 17/CP7 որոշման համաձայն մշակված Հայաստանի երրորդ և չորրորդ ազգային հաղորդակցությունների շրջանակներում իրականացվել են ջրի ոլորտում վերջին օրենսդրական և ինստիտուցիոնալ համակարգի, ինչպես նաև կլիմայի փոփոխության ազդեցությամբ պայմանավորված ջրային ռեսուրսների խոցելիության գնահատման որոշ աշխատանքներ: Կատարված աշխատանքների վերաբերյալ զեկույցը կարելի է գտնել հետևյալ հղմամբ՝ http://www.nature-ic.am/am/publication/THIRD-NATIONAL-COMMUNICATION/7367 : 2009 թ.-ին մշակված Զեկույցը, որն անդրադառնում է կլիմայի փոփոխության նկատմամբ Հայաստանի ջրային ռեսուրսների խոցելիության հարցերին և հնարավոր տնտեսական հետևանքներին, կարելի է գտնել հետևյալ հղմամբ՝ http://www.nature-ic.am/en/publication/VULNERABILITY-OF-WATER-RESOURCES-IN-THE-REPUBLIC-OF-ARMENIA-UNDER-CLIMATE-CHANGE–2009-/7319։

Տարածաշրջանի այլ երկրների համեմատությամբ Հայաստանը խիստ խոցելի է կլիմայի փոփոխության նկատմամբ: Հայաստանը ենթակա է բարձր ազդեցության կլիմայի փոփոխություններին, ինչպես նաև ունի դրանց նկատմամբ բարձր զգայունություն և հարմարվողականության սահմանափակ կարողություն: Վերջին տասնամյակների ընթացքում Հայաստանում նկատվել է ջերմաստիճանի զգալի աճ, ընդ որում՝ 1929-1996թթ. ընթացքում միջին տարեկան ջերմաստիճանը 1961-1990թթ. միջինի նկատմամբ աճել է 0,4°C-ով, իսկ 1992-2016թթ.` աճը կազմել է 1,23°C: 1935-1996թթ. ընթացքում դիտվել է տարեկան տեղումների միջին քանակի նվազում 6%-ով, իսկ 1935-2016թթ. ընթացքում` մոտ 9%-ով:

Կլիմայի ապագա կանխատեսումները ցույց են տալիս ջերմաստիճանի շարունակական բարձրացում և տեղումների նվազում, ընդ որում կլիմայի փոփոխության ազդեցությունը հատկապես զգալիորեն նկատելի կլինի գյուղատնտեսության ոլորտում, բնական էկոհամակարգերի և Սևանա լճի համար: Կլիմայի փոփոխության վերաբերյալ ավելի մանրամասն տեղեկություններ կարելի է գտնել http://www.nature-ic.am/am/publication/CLIMATE-RISK-MANAGEMENT-IN-ARMENIA/7296 հասցեով:

Ջրի որակի և ռեսուրսների կառավարման առնչությամբ Հայաստանի պարտավորությունները նկարագրված են ՀԸԳՀ -ում՝ (Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագիր Եվրոպական միության և Ատոմային էներգիայի եվրոպական համայնքի և նրանց անդամ պետությունների և Հայաստանի Հանրապետության միջև՝ ստորագրված Բրյուսելում տեղի ունեցած Արևելյան գործընկերության գագաթնաժողովի շրջանակներում, 2017 թվականի նոյեմբերի 24-ին): Հայաստանի խորհրդարանը վավերացրել է նշված Համաձայնագիրը 2018 թ.-ի ապրիլի 11-ին, և նրա որոշ դրույթներ ուժի մեջ են մտել 2018 թվականի հունիսի 1-ի դրությամբ: ՀԸԳՀ – ի միջոցով է՛լ ավելի են ընդլայնվում ԵՄ-ի և Հայաստանի հարաբերությունները փոխադարձ հետաքրքրություն ներկայացնող քաղաքական, ճյուղային և առևտրային ոլորտներում: Նոր համաձայնագրին համահունչ՝ Հայաստանը և Եվրամիությունը համատեղ մշակել են Գործընկերության գերակա ուղղություններ, որոնցով սահմանվում են համագործակցության առաջնահերթ ոլորտները: Դրանք են՝ պետական կառույցների հզորացում և լավ կառավարում, տնտեսական զարգացում և շուկայական հնարավորություններ, փոխկապակցվածություն, էներգախնայողություն, բնապահպանություն և կլիմայի փոփոխություն, շարժունակություն և մարդկանց միջև շփումներ:

ՀԸԳՀ իրականացման ճանապարհային քարտեզներ են մշակվել համաձայնագրի տարբեր բաժինների և առաջնահերթ ոլորտների համար:

Կլիմայի փոփոխության ազդեցությունը հաղթահարելու ուղղությամբ ՀՀ կառավարությունը 2016 թվականի հունիսին խորհրդակցությունների շարք է նախաձեռնել ազգային շահագրգիռ կողմերի միջև` ազգային հարմարվողականության ծրագրի (ԱՀԾ) գործընթացի շրջանակներում: Կառավարությունը ԱՀԾ գործընթացը դիտարկում է որպես առանցքային քայլ իր կողմից 2015թ․ ազգային մակարդակով սահմանված ներդրումներով ամրագրված հարմարվողականության նպատակների իրականացման ուղղությամբ, ըստ ոլորտների, մասնավորապես՝ ջրային ոլորտի ուղղությամբ, որը խիստ խոցելի է կլիմայի փոփոխության նկատմամբ: Ծրագրի վերաբերյալ առավել մանրամասն տեղեկություններ կարելի է ստանալ http://www.nature-ic.am/am/projects/National-Adaptation-Plan/1030 հասցեով:

Կլիմայի փոփոխության ռիսկերի, խոցելիությունների և ազդեցությունների վերաբերյալ լրացուցիչ տեղեկություններ կարելի է ստանալ հետևյալ հղմամբ՝ http://www.nature-ic.am/en։